Stary rok dosłownie przesypał mi się przez palce.
Żyłam właściwie od terminu jednej pracy do terminu drugiej. Poza pracą ściśle według zegarka. Spacer z psem o wyznaczonych porach, podanie leków o odpowiedniej godzinie by zadziałały jeszcze przed ostatnim wyjściem. Od autobusu, do autobusu.
To chore.Jak w potrzasku.
Jedynie pobyt z Wnuczką był wytchnieniem, a było tego stanowczo za mało.
Gdzieś się sama zakleszczyłam.... ciągle myśląc o zależności od innych. Innych... dzięki, którym mogłam spokojnie iść do pracy wiedząc, że sunia ma opiekę. Nie cierpię być zależna, a może nie umiem prosić?
Jest jednak coś pozytywnego w tym wszystkim. Zyskałam normalnych znajomych. Baaaa... nawet spędziłam z nimi sylwka, choć wcale nie miałam takich planów.
Gdzieś wyszłam poza swoje ramy. Poza cztery ściany, w których czuję się bezpieczna.
Czasami zależność od innych bywa trudna , czasami jest dla nas wybawieniem. Problem w tym , że tak trudno to zaakceptować , albo np. uświadamiamy sobie to za późno, że jednak to nie było takie złe. Całe nasze życie to kompromisy. Samotność to też nic dobrego , ale ja swoją też polubiłam na tyle mocno , że te "zależności" potrafią mnie zmęczyć.
OdpowiedzUsuńWszystkiego najlepszego na ten Nowy Rok: )
Dobrze to ujęłaś Molly.
UsuńDziekuję i wzajemnie, oby ten Nowy Rok nie był gorszy :)
Jednak czasem brakuje kogoś, przed kim można się wygadać - zupełnie niezależną od struktury domowej osobę, której można bezkolizyjnie opowiedzieć o mężu, dzieciach i problemach i która nie zrobi użytku z tej wiedzy. bo nas po prostu...lubi.
OdpowiedzUsuńWarto mimo wszystko wpuścić kogoś takiego do swego serca :)
Nie raz mam takie pogaduchy z Córką, ale do końca nie jestem przekonana czy Ona w ogóle rozumie o czym ja mówie.
Usuń